را از ستون باریکی

در آخرین صفحه ی روزنامه جدا کردم

با سمت قرمز آهنربا

چسپاندم به سفیدی یخچال

تا هر صبح

بعد از خوردن قهوه ای تلخ

شیرینی نگاهت را به جان بخرم

نمیدانم چقدر شبیهی

به این عکس روتوش شده

بعد از چند بار

چند سال

نبودنت

سخت است

تلخ است

قهوه

اگر پیدایت کنم

باز هم به آن کافه ی قدیمی می رویم

مهمان من

اصلن شاید تمام میزها را کرایه کردیم

و من کسی را آوردم

تا عکس تازه ای بیاندازد

از تو

وقتی که عمیق می شوی به خیابان

و می گویی

این آدم ها با این عجله کجا می روند؟